کتاب آیینه ی شکسته “دو زبانه” اثر کاترین آنه پورتر

بخشی از کتاب را باهم بخوانیم:

دست‌آخر چیزی به ذهنش آمد‌ و در را چند سانتی باز کرد و گفت: «این ده سال مگه جایی هم بوده که من باشم و بلای جونم نبوده باشی! فقط امروز جام تو خونه‌ نیست؟!» نگاهی به صندلی راحتی‌اش کرد که بالشتکش تازه‌ پر شده‌ و مایل به میز بزرگ جای گرفته‌ بود.

رزالین با خنده جواب داد: «اگه غُرغُر کنی، پشیمون‌ می‌شی! حالا هم از این‌جا برو بیرون‌ تا چیزی پرت نکردم سمتت!»

دنیس کلاهش را روی میز اتاق غذاخوری گذاشت و چکمه‌هایش را به‌زیر مبل برگرداند و خودش روی پله‌های جلوی در نشست و چپقش را روشن کرد. هوا کم‌کم سرد شده‌ بود و او پیش خود گفت کاش ژاکت چرم قدیمی‌اش را از روی گیره‌ی روی درِ آشپزخانه برداشته‌ و با خود آورده‌‌ بود. رزالین این‌دفعه چی توی سرش می‌گذشت؟ دنیس پیش خودش اطمینان‌ داشت او کار خوبی نمی‌کند که معایبش را گردن ایرلندی‌ها می‌اندازد.