آواره و سایه اش اثر فردریش نیچه

‌درباره نویسنده

فریدریش ویلهلم نیچه (Friedrich Wilhelm Nietzsche)، این فیلسوف و نویسنده‌‌ی بزرگ در شهر روکن و در نزدیکی لایپزیگ، متولد و بزرگ شد. نام او برگرفته از نام پادشاه پروس، “فریدریش ویلهلم چهارم” بود که در روز تولد نیچه 49‌ ساله شد (نیچه بعداً، ویلهلم، نام میانی خود، را حذف کرد). پدر نیچه کشیشی لوتری و اجداد مادری‌اش نیز همگی کشیش بودند. او اولین فرزند این زوج بود. پدرش در دوران طفولیت نیچه به دلیل شکستگی جمجمه درگذشت و نیچه به همراه خواهر، مادر، عمه و مادربزرگش زندگی کرد. این محیط کاملاً زنانه و دین‌دارانه تأثیر زیادی بر روحیه‌ی او گذاشت.

فریدریش نیچه نوشتن شعر را از دوازده‌سالگی آغاز کرد. پس از اتمام تحصیلات مقدماتی، در ابتدا مشغول به تحصیل در رشته‌ی الهیات شد اما خیلی زود به دلیل از دست دادن باور به مسیحیت آن را رها کرد و در سال 1865 به مطالعه‌ی ریشه‌شناسی و زبان یونانی در لایپزیگ پرداخت. در همین دوران، به‌طور اتفاقی با کتاب «جهان همچون اراده و تصور» آرتور شوپنهاور آشنا شد و شدیداً تحت تأثیر او قرار گرفت.

فریدریش نیچه، پیش از روی آوردن‌ به فلسفه، کار خود را به‌عنوان یک زبان‌شناس کلاسیک آغاز کرد. او در سال 1869 به جوان‌ترین فردی تبدیل شد که کرسی زبان‌شناسی کلاسیک را در دانشگاه بازل داشته است. او در این زمان، تنها 24 سال داشت و نه دکترای خود را به پایان رسانده بود و نه گواهی تدریس دریافت کرده‌ بود. نیچه در ماه مارس همان سال از دانشگاه لایپزیگ دکترای افتخاری دریافت کرد. در همین دوران با جاکوب برک هارت (نویسنده‌ی کتاب تمدن رنسانس در ایتالیا) آشنا شد و به‌واسطه‌ی او با ریچارد واگنر (موسیقی‌دان) دوستی نزدیکی برقرار کرد که تأثیر عمیقی بر زندگی و افکارش گذاشت.

درباره کتاب

آواره و سایه اش نخستین بار در سال ۱۸۷۹ به صورت پیوست و مکمل کتاب “انسانی، زیاده انسانی” و بعدها به صورت مستقل منتشر شد. این کتاب در پایان دوره‌ی نخست تفکر نیچه و پس از زایش تراژدی و تأملات نابه‌هنگام نوشته شد. کتاب آواره و سایه اش اثر فردریش نیچه انتشارات نیک فرجام دربردارنده‌ی گزین‌گویه‌هایی است با ساختاری مبتکرانه و منحصر به فرد. اثر با گفت‌و‌گوی تأمل‌برانگیز «سایه» با «آواره» که شاید کنایه از دو پاره‌ی وجود آدمی باشند، آغاز می‌شود. سایه که تاکنون خاموش بوده‌ اکنون از خاموشی آواره‌ در شگفت شده‌ و می‌خواهد به او مجال سخن گفتن‌ بدهد. آنگاه در ۳۵۰ پاره‌ی کتاب، نیچه از رمانتیسم، اخلاق، نثر، ادبیات، موسیقی، طبیعت و غیره سخن می‌گوید، تا در پایان باز به این پرسش برسد که «تو کجایی؟ کجایی تو؟»